Cupoi

Gitu le maknusie bile doh cupoi baru nak namboh balik. Mase banyok apoh deme tak hajap. Selagi name maknusie tu doh jadi adat biase le. Tapi itu kan ke perange tak semenggah tu. Pase seingat awok ade sejarah Nabi Yusof (bace kat blog ni sirahnye rengkahs aje le) yang mengajo kite bersiap sedia selalu.

Awok ingat mase ngaji dulu kat Sekolah Menengah Teknik Persiaran Brash Ipoh. Bapok beri belanje tu cecukup aje, ate bile time nok balik tu duit biasenye cupoi-cupoi je. Cukup le nak mamam sikit , tambang bahs sikit tambang ke kampong Boye naik teksi sapu. Biasenye teksi arwah Pak Sehak. Itu adelah kerete sapu paling hebat yang ponah awok dengo. Pase ape tau? Pasenye moh disumbatnye kerete die selagi mau. Bayangkan kereta die standard van sekarang ni. Bayangkan kereta boleh isi 12 orang, moh rope ikan sadin le. Tapi cabok-cabok kete die nongkah bukit Bendang Kering tu stedi je.

Bukan dulu aje pun sekarang ni pun kale moh time gaji muncah le. Moh doh dekat hujung bulan mole le datang penyakit cupoi tu. Ate mane rope makan gaji sorang bini surirumah. Itu pun Alhamdulillah le boleh jebah muka macam sekarang ni. Ijak le behutang keliling pinggang tak bayo-bayo boleh le bayo semuenye Alhamdulillah. Tapi kene le uko baju sendirikan kale tak naye le awok. Tapi bab duit hehujung bulan tu cupoi biase le. jangan sampe merompak rete orang dah, dan anok dapat belajo serebe sedikit dan dapat anok moh sesuap nasi okey le tu.